خاطره
روبروی خود نشسته ام، گیسوا نم در باد مویه می کنند
پریشان و حسرت به دل
خسته ام....................
دیگر این همه سپیدی هم دل آدم را می زند !
کاش! دفتر زندگی من
همان سیاه مشق دوران کودکی ام می ماند!................
+ نوشته شده در شنبه بیست و چهارم اردیبهشت ۱۳۹۰ ساعت 17:29 توسط ج-بهادر
|